Łysienie bliznowaciejące jako forma utraty włosów, jest dość kłopotliwym problemem. Dodatkowo schorzeniu temu towarzyszy powstawanie blizn w mieszkach włosowych, co z kolei może być przyczyną wielu kompleksów. Łysienie tego typu dotyka dość małą grupę Pacjentów (7%), jednak gdy już się pojawi, może być bardzo trudno zredukować je samodzielnie.
Czym jest łysienie bliznowaciejące?
Łysienie bliznowaciejące powoduje utratę włosów związaną z procesem wypadania owłosienia z zarośnięciem mieszka włosowego za pomocą tkanki włóknistej i kolagenu, który jest nieodwracalny. Na skórze powstaje wyraźna blizna. Łysienie tego rodzaju występuje głównie w obszarze łuku czołowo-skroniowego, chociaż może też pojawiać się w innym miejscu owłosionej skóry głowy oraz twarzy – rzęsy i brwi, a także pod pachami.
Zmiany skórne poza łukiem czołowo-skroniowym są dość rzadko spotykane. Warto jednak pamiętać, że gdy już się pojawią, przebieg schorzenia może przebiegać znacznie szybciej. Im szybciej Pacjent uda się do specjalisty, tym wcześniej zostanie wdrożone odpowiednie leczenie, które może skutecznie wyleczyć chorobę i zatrzymać jej rozprzestrzenianie się.
Łysienie bliznowaciejące – jakie są objawy?
Łysienie bliznowaciejące dotyczy głównie kobiet w wieku między 30. a 50. Rokiem życia. Zazwyczaj nie ma żadnych objawów podmiotowych. Zmiany rozprzestrzeniają się w wolnym tempie, a powierzchnie skóry w ich obszarze zyskuje połysk, nie ma widocznych włosów i cech stanu zapalnego. Na skórze głowy lub twarzy można zaobserwować pojedyncze kępki włosów, które układają się w tzw. pędzel.
W początkowej fazie łysienia symptomy nie mają specyficznego charakteru – występują w formie bólu skóry głowy wraz z towarzyszącym świądem i utratą włosów. Ze względu na nadmierne wypadanie włosów (a więc kwestie estetyczne) Pacjent może również odczuwać dyskomfort psychiczny, a nawet popaść w depresję. Pacjenci tracą pewność siebie na skutek utraty włosów.
Jakie są przyczyny łysienia bliznowaciejącego?
Łysienie bliznowaciejące to często konsekwencja innych schorzeń, które przebiegają w obszarze owłosionej skóry głowy, m.in. liszaju płaskiego mieszkowego, tocznia rumieniowego ogniskowego, bliznowaciejącego zapalenia mieszka włosowego lub rozwarstwiającego zapalenia skóry głowy. Konsekwencję stanu zapalnego w częściach włosowo-łojowych stanowi zabliźnianie się mieszków włosowych, które następnie zastępuje tkanka włóknista.
Takie zjawisko jest nieodwracalne, ponieważ gdy dojdzie do zabliźnienia mieszków włosowych, nie da się odzyskać w nich włosów. Właśnie dlatego tak duże znaczenie ma wczesne reakcja Pacjenta oraz prawidłowa diagnoza lekarza, który włączy odpowiednią terapię.
Powody występowania łysienia bliznowaciejącego można także podzielić na:
- Zaburzenia genetyczne, wśród których wyróżnia się:
- Rogowacenie mieszkowe wyłysiające,
- Rybią łuskę,
- Nietrzymanie barwnika,
- Chorobę Dariera,
- Wrodzony niedorozwój skóry,
- Pęcherzowe oddzielanie naskórka.
- Zewnętrzne czynniki fizyczne, do których zalicza się:
- Uszkodzenia mechaniczne,
- Uszkodzenia termiczne,
- Uszkodzenia chemiczne,
- Promieniowanie UV,
- Złą higienę.
- Nowotwory,
- Choroby zakaźne,
- Choroby autoimmunologiczne.
Jakie są rodzaje łysienia bliznowaciejącego?
Łysienie bliznowaciejące dzieli się na dwa podstawowe rodzaje:
- Pierwotne, które wynika z czynników genetycznych, w tych także chorób autoimmunologicznych. Schorzenie autoimmunologiczne to nic innego jak stan, w którym układ immunologiczny atakuje własny organizm. Wysyła równocześnie przeciwko sobie przeciwciała. W trakcie pierwotnej wersji tego schorzenia powstaje specyficzny stan zapalny nieodwracalnie niszczący mieszki włosowe.
- Wtórne, które powodują czynniki zewnętrzne, infekcje i może występować przy innych chorobach atakujących organizm. W trakcie tego schorzenia mieszki włosowe ulegają uszkodzeniu, które stanowi efekt uboczny stanów mających miejsce w organizmie.
Na czym polega diagnostyka?
Diagnostyka w łysieniu bliznowaciejącym wymaga wykonania badania trichoskopowego, dzięki któremu lekarz może zweryfikować, z jaką jednostką chorobową łysienie jest związane. Bardzo często przy podejrzeniu łysienia bliznowaciejącego, specjalista zleca biopsję skóry głowy, która pozwala potwierdzić kłopot i umożliwia wprowadzenie odpowiednio ukierunkowanego leczenia.
Diagnostyka łysienia bliznowaciejącego w Klinice OT.CO w Warszawie
Jak leczyć łysienie bliznowaciejące?
Leczeniem zajmują się lekarze dermatolodzy trycholodzy. Duże znaczenie dla powodzenia terapii ma diagnoza we wczesnym stadium łysienia. Dzięki temu można zatrzymać proces bliznowacenia mieszków włosowych i nie dopuścić do trwałej utraty włosów.
Terapia polega na stosowaniu leków przeciwzapalnych miejscowo na skórę głowy, która jest objęta łysieniem, a także na podawaniu Pacjentowi doustnych leków.
Leczenie bliznowaciejące – kto może pomóc?
W leczeniu tej przypadłości pomaga przede wszystkim trycholog. Specjalista wykonuje niezbędną diagnostykę rodzaju łysienia i wdraża leczenie farmakologiczne. Trycholog kosmetolog może z kolei wykonać bezinwazyjne zabiegi, które wspomagają leczenie farmakologiczne. Chirurg to natomiast specjalista, który wykonuje biopsję skóry głowy, stanowiącą częsty element diagnostyki podłoża łysienia.
Czy można łysienie bliznowaciejące całkowicie wyleczyć?
Łysienie bliznowaciejące wyróżnia się przewlekłym charakterem i często autoagresywnym procesem, dlatego też jest schorzeniem nieuleczalnym. Dzięki farmakoterapii i zabiegom chirurgicznym można jednak skutecznie zatrzymać jej proces i z pozoru nieodwracalne zmiany poddać regeneracji.
Czy można zmniejszyć ryzyko zachorowania?
Ze względu na mechanizm powstawania łysienia bliznowaciejącego, trudno jest przeciwdziałać tej chorobie lub zmniejszyć jej przykre skutki. Trzeba jednak mieć na uwadze, że owłosiona skóra głowy stanowi częste miejsce lokalizacji przerzutów nowotworów. Komórki nowotworowe mogą uszkadzać mieszki włosowe i powodować łysienie. Dlatego też każde ogniska łysienia należy zweryfikować za pomocą biopsji, aby wykluczyć tę ewentualność.
