Przepuklina pachwinowa jest częstym schorzeniem, które dotyka kobiet i mężczyzn w różnym wieku. Jak sama nazwa wskazuje, pojawia się w okolicach pachwin. Nieleczona może prowadzić do poważnych powikłań. Dlatego warto wiedzieć, jak ją rozpoznać oraz czy można jej zapobiegać.
Czym właściwie jest przepuklina pachwinowa?
Jako przepuklinę pachwinową określa się nieprawidłowe uwypuklenie w okolicy pachwin, które spowodowane jest przemieszczeniem się narządów wewnętrznych poza obszar, w którym powinny się znajdować. Najczęściej to otrzewna lub część jelita przemieszcza się w okolice pachwiny, tworząc widoczny guzek. Może mieć on różne rozmiary.
Rodzaje przepuklin pachwinowych
Wyróżnia się dwa podstawowe rodzaje przepukliny pachwinowej. Pierwszy z nich to przepuklina wrodzona. Występuje od urodzenia a jej przyczyną jest nieprawidłowe zrośnięcie uchyłka otrzewnej. Drugi rodzaj przepukliny to ta nabyta. Pojawia się w czasie życia dorosłego na skutek różnych przyczyn.
Można także rozróżnić przepukliny pachwinowe skośne i proste. Skośne zwane są także bocznymi i ulokowane są w kanałach pachwinowych. Ujście przepukliny w przypadku mężczyzn schodzi w kierunku moszny, a u kobiet w kierunku warg sromowych. Natomiast przepuklina prosta przechodzi z jamy brzusznej przez strukturę w pachwinie, czyli tak zwany trójkąt Hasselbacha.
Przyczyny powstawania przepukliny pachwinowej
W przypadku przepukliny wrodzonej, jej przyczyną powstania jest nieprawidłowe zrośnięcie się uchyłka otrzewnej jeszcze w życiu płodowym. Zazwyczaj w przypadku prawidłowego rozwoju płodu powinien się on zrosnąć do 20 tygodnia ciąży.
Z kolei u dorosłych przepuklina pachwinowa pojawia się na skutek osłabienia mięśni brzucha. Zazwyczaj dotyka osoby młode, u których mięśnie brzucha są jeszcze nie w pełni rozwinięte lub osób starszych, u których ze względu na wiek mięśnie te mogą być zwiotczałe. Na skutek osłabionych mięśni brzucha powstają szczeliny w jamie brzusznej. W przypadku dużego wysiłku angażującego mięśnie, w jamie brzusznej dochodzi do wzrostu ciśnienia, co powoduje przesuwanie jej zawartości i uwypuklenie przez szczeliny w jamie brzusznej.
Jak rozpoznać u siebie przepuklinę pachwinową – objawy
Rozpoznanie wczesnego etapu przepukliny może być bardzo utrudnione. Wszystko ze względu na to, że jej początki mogą wcale nie dawać objawów. Jednak z czasem przybierają na sile. Jak więc rozpoznać przepuklinę?
Charakterystyczne objawy przepukliny pachwinowej
To co, powinno wzbudzić Wasz niepokój, to przede wszystkim pojawienie się wyczuwalnego worka przepuklinowego w pachwinie. Jest on miękki oraz niewielkich rozmiarów. Uwidacznia się szczególnie w czasie napięcia mięśni brzucha w pozycji stojącej. Guzek ten z czasem rośnie i mogą pojawiać się dodatkowo ból i pieczenie w jego okolicy. Umiejscowienie przepukliny może powodować ucisk, co objawia się uczuciem ciągnięcia w kierunku kończyn, a także można zauważyć ogólne osłabienie organizmu.
Te charakterystyczne objawy nasilają się szczególnie w przypadku dłuższego pozostania w pozycji stojącej, obciążenia mięśni brzucha oraz w czasie aktywności fizycznej i podnoszenia ciężkich przedmiotów.
Czynniki zwiększające ryzyko pojawienia się przepukliny pachwinowej
W przypadku przepukliny pachwinowej wrodzonej, czynnikiem ryzyka jej pojawienia, są warunki genetyczne. Natomiast w dorosłym życiu mogą być one nasilane przez nieumiejętne postępowanie lub zaniedbanie swojego zdrowia. Predyspozycje do powstawania przepukliny pachwinowej mają przede wszystkim osoby otyłe, cierpiące na przewlekłe zaparcia, wykonujące pracę o dużym obciążeniu fizycznym, borykające się z przewlekłym kaszlem, czy też wykonujące intensywne treningi brzucha na siłowni bez odpowiedniej rozgrzewki. Dodatkowo ryzyko pojawienia się przepukliny pachwinowej zwiększa się w przypadku zaburzonego metabolizmu oraz na skutek urazów.
Leczenie przepukliny pachwinowej
Przepuklina pachwinowa samoistnie nie znika. Konieczne jest podjęcie leczenia, aby nie dopuścić do jej postępowania oraz negatywnych skutków. Leczenie może odbywać się na kilka sposobów, a wszystko zależy od zaawansowania schorzenia oraz indywidualnego stanu zdrowia pacjenta.
Diagnostyka przepukliny pachwinowej
Przed rozpoczęciem leczenia konieczne jest jednoznaczne potwierdzenie, czy przyczyną dolegliwości jest rzeczywiście przepuklina pachwinowa. Diagnostyka polega przede wszystkim na wywiadzie oraz badaniu fizykalnym. Lekarz dokonuje oględzin pachwin oraz palpacyjne bada ich okolice. W przypadku wątpliwości co do diagnozy stosuje się dodatkowe badania. Są to między innymi USG, tomografia komputerowa lub rezonans magnetyczny. Pozwalają one ocenić dokładną lokalizację przepukliny, dostarczyć szczegółów odnośnie jej struktury oraz okolicznych miejsc, a także w przypadku skomplikowanych przypadków rezonans magnetyczny pozwala na precyzyjne planowanie operacji.
Metody leczenia przepukliny pachwinowej
Leczenie przepukliny pachwinowej można podzielić na dwie metody. Pierwsza z nich to metoda zachowawcza. Stosuje się ją w przypadku leczenia przepuklin niedających objawów lub na bardzo początkującym etapie. Leczenie zachowawcze polega na zmianie stylu życia poprzez unikanie wysiłku fizycznego w postaci dźwigania, a także noszenie pasa przepuklinowego. Nosi się go w obrębie pachwiny, a jego zadaniem jest utrzymanie przepukliny na miejscu.
W przypadku zaawansowanego stadium przepukliny pachwinowej stosuje się leczenie operacyjne. Jest to najskuteczniejsza metoda na zniwelowanie schorzenia. Operacje można przeprowadzić na dwa sposoby. Pierwszy z nich to operacja otwarta, czyli w której chirurg dokonuje nacięcia w okolicy pachwiny, a następnie umiejscawia przepuklinę w jamie brzusznej. Następnie ściana jamy brzusznej i mięśni zostają wzmocnione specjalną siatką chirurgiczną. Drugą opcją jest operacja laparoskopowa. Jest ona mniej inwazyjna, ponieważ polega na wykonaniu kilku małych nacięć i naprawy przepukliny przy pomocy specjalnych narzędzi oraz kamery.
Rekonwalescencja po leczeniu przepukliny pachwinowej
Czas rekonwalescencji po leczeniu operacyjnym zależy przede wszystkim od metody, którą zostało wykonane oraz ogólnego stanu zdrowia pacjenta. Zazwyczaj jest to od kilku tygodni do kilku miesięcy. W tym czasie nie należy dźwigać, regularnie stawiać się na wizyty kontrolne, pielęgnować rany zgodnie z zaleceniami lekarza, a także unikać wszelkiego wysiłku fizycznego. Po zagojeniu się ran warto także wdrożyć odpowiednie ćwiczenia, które wzmocnią mięśnie brzucha oraz pozwolą zapobiec nawrotom schorzenia.
Źródła:
