Pomimo faktu, że ginekomastia i lipomastia to dwa różne schorzenia, często są ze sobą mylone. Objawy obu chorób wyglądają podobnie i są powodem wstydu. Oba schorzenia obejmują zakres męskich piersi. Zjawisko związane z powiększeniem ich to problem, który dotyczy wielu chłopców już w okresie dojrzewania, a czasem również po 50. roku życia. Osoby, które cierpią na tę przypadłość, zazwyczaj unikają takich miejsc jak basen i siłownia, gdzie pozostali mogliby zauważyć krępujące objawy. W przypadku dojrzewających nastolatków oraz osób starszych zazwyczaj problem znika sam, natomiast u mężczyzn w sile wieku wymaga leczenia, a czasem nawet zabiegu.
Lipomastia i ginekomastia różnice
Ginekomastia jest skutkiem zwiększonego stężenia żeńskich hormonów płciowych. Powodują one rozrost tkanki gruczołowej w okolicy piersi u mężczyzn. Do przerostu piersi dochodzi wówczas, gdy działanie androgenów jest słabsze od działania żeńskich hormonów. Do wystąpienia zaburzeń hormonalnych może przyczynić się stosowanie sterydów anabolicznych lub przyjmowanie niektórych leków.
Lipomastia dotyczy z kolei rozrostu samej tkanki tłuszczowej. Sposobem na leczenie lipomastii jest przede wszystkim dieta oraz regularny ruch. W przypadku, gdy nie odnoszą one skutków, zaleca się zabieg chirurgiczny.
W jaki sposób odróżnić lipomastię i ginekomastię?
W przypadku wystąpienia jakichkolwiek objawów, które mogą świadczyć o obecności jednego lub drugiego problemu, należy niezwłocznie udać się na konsultację lekarską. Tylko wtedy możemy zyskać pewność co do charakteru zmian w męskich gruczołach piersiowych. Podstawą do zdiagnozowania choroby jest przede wszystkim szczera rozmowa z lekarzem. Nie należy okłamywać go podczas wywiadu lub zatajać przed nim żadnych faktów, nawet jeśli pacjent się ich wstydzi.
Każde, nawet jednorazowe incydenty z przeszłości, jak np. zażywanie środków dopingujących, narkotyków, dopalaczy lub anabolików jest ważne i może pomóc w skutecznym leczeniu. Podczas wywiadu lekarskiego specjalista pyta m.in. o zażywane leki, dietę, przebyte zabiegi operacyjne oraz choroby. Po bardzo wnikliwym wywiadzie medycznym pacjent jest kierowany na badanie USG gruczołów piersiowych oraz badanie krwi z oznaczeniem poziomu hormonów. Może zdarzyć się tak, że wyniki badań nie pozwalają na rozstrzygnięcie występującego schorzenia. W takiej sytuacji lekarz zleca kolejne, w celu wykluczenia współistnienia innych, poważnych chorób.
Początkowe podejrzenia można wysunąć, wykonując samobadanie oraz samoobserwację. W tym celu należy się położyć na plecach w pozycji z jedną ręką pod głową a drugą ułożoną na piersi. Otoczka sutkowa powinna znajdować się pomiędzy szeroko rozstawionym palcem wskazującym oraz kciukiem. Jeżeli zbliżając do siebie palce, natrafia się na tkankę o wymiarach otoczki, która stawia opór, jest to najprawdopodobniej tkanka gruczołowa – symptom ginekomastii. Jeżeli natomiast palce spotkają się bez napotkania po drodze najmniejszego oporu – prawdopodobnie mamy do czynienia z lipomastią.
Ginekomastia i lipomastia – leczenie
Zarówno ginekomastię jak i lipomastię leczy się z wykorzystaniem metod, które mają na celu usunięcie nadmiaru tkanki tłuszczowej. Terapia zazwyczaj rozpoczyna się od podjęcia próby redukcji masy ciała dzięki odpowiedniej diecie oraz zestawowi ćwiczeń. Gdy dochodzi do spadku masy ciała, a następnie zastąpienia nadmiaru tłuszczu na klatce piersiowej tkanką mięśniową, następuje zmniejszenie powiększonych piersi.
Zdarza się także niestety tak, że pomimo redukcji masy ciała nagromadzony tłuszcz w okolicy piersi wciąż jest widoczny. Efekt może pogorszyć również rozciągnięta, obwisła skóra. W przypadku takiej sytuacji zaleca się przeprowadzenie zabiegu liposukcji z wykorzystaniem Vaser Lipo.
Liposukcja Vaser Lipo
Przed przystąpieniem do zabiegu należy wykonać badanie USG, które pomoże w ustaleniu typu tkanki, jaka nagromadziła się w okolicy zabrodawkowej. W przypadku, gdy objaw ginekomastii stanowi nagromadzenie tkanki tłuszczowej oraz niewielkiej ilości tkanki włóknistej, wykonuje się liposukcję urządzeniem Vaser Lipo. Metoda ta wykorzystuje ultradźwięki w celu odseparowania nadmiaru tkanki tłuszczowej.
Leczenie ginekomastii w Klinice OT.CO w Warszawie
Następnie jest ona przekształcana w emulsję i może zostać odessana. Ogromną zaletą tej metody jest możliwość dokonania przeszczepu pobranej tkanki w inne miejsce na ciele – do zabiegów odmładzających lub biorewitalizujących. Wykorzystanie Vasera Lipo umożliwia przeprowadzenie bezbolesnego zabiegu. Urządzenie to działa w bardzo precyzyjny sposób jedynie na komórki tłuszczowe. Nie uszkadza okolicznych nerwów, tkanek łącznych oraz naczyń krwionośnych.
Zabieg przebiega w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym. Trwa on od 2 do 5 godzin – zależy to od potrzeb ustalonych wcześniej z pacjentem. W celu osiągnięcia pożądanych efektów często potrzebne jest także wykonanie kolejnej sesji liposukcji. Pierwsze efekty są jednak widoczne bezpośrednio po jego wykonaniu. Wyraźnej redukcji ulega tkanka tłuszczowa na klatce piersiowej, a skóra pozostaje jędrna i obkurczona.
Zalety zabiegu
Zabieg liposukcji z wykorzystaniem Vaser Lipo posiada wiele zalet, dzięki którym uważany jest za najefektywniejszą metodę liposukcji. Najważniejszą z nich jest sam rezultat zabiegu. Metoda Vaser Lipo pozwala nie tylko na skuteczną eliminację nadmiaru tkanki tłuszczowej, ale przede wszystkim w pozytywny sposób wpływa na gładkość skóry po zabiegu. Ciało staje się jędrniejsze, sprawiając tym samym wrażenie bardziej elastycznego oraz naturalnego wyglądu. Technologia ultradźwięków znacznie skraca okres rekonwalescencji, co jest uwarunkowane techniką zabiegu. W jego trakcie rozpuszczaniu oraz lekkiemu odessaniu ulegają jedynie komórki tłuszczowe. Inne tkanki pozostają zupełnie nienaruszone, co pozwala pacjentowi na szybki powrót do codziennej aktywności.
Zalecenia po zabiegu
W przypadku każdego zabiegu bardzo ważna jest rekonwalescencja. Zalecenia w przypadku zabiegu liposukcji obejmują przede wszystkim wizyty kontrolne, przyjmowanie zalecanych leków, wielokrotne masaże, nawodnienie organizmu. Należy również unikać wysiłku fizycznego przez około 3 – 4 tygodnie. Niektórzy pacjenci wymagają dalszej opieki medycznej.
