Trichotillomania to zaburzenie psychiczne, które charakteryzuje się nawracającym pociąganiem włosów, prowadzącym do zauważalnego wypadania włosów lub ich przerzedzenia. Zachowanie to mogą wywoływać przyjmowane leki, stres lub negatywne emocji. Niestety problem ten niesie za sobą poczucie winy Pacjenta, wstyd oraz obniżenie samopoczucia.
Co wyróżnia trichotillomanię?
Trichotillomania charakteryzuje się nieodpartą chęcią wyrywania włosów i może dotyczyć dowolnej części ciała – skóra głowy, brwi, rzęsy itd. Wiele osób z tym schorzeniem zgłasza uczucie ulgi lub satysfakcji po wyrwaniu włosów, ale często towarzyszy temu również poczucie żalu lub winy. Trichotillomania może też znacząco wpłynąć na życie Pacjenta, prowadząc do wycofania społecznego, unikania pewnych czynności czy sytuacji. Mimo prób zaprzestania lub ograniczenia wyrywania włosów, osoby z trichotillomanią mają trudności w kontrolowaniu swojego zachowania.
Jakie są przyczyny trichotillomanii?
Trichotillomania podobnie, jak w przypadku innych zaburzeń psychicznych, jest złożona i wynika z połączenia wielu czynników biologicznych, psychologicznych czy środowiskowych. W rozwoju tej dolegliwości mogą sprzyjać pewne uwarunkowania genetyczne. Osoby mające w rodzinie historię trichotillomanii lub innych pokrewnych zaburzeń – zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne, tikowe, mogą być bardziej narażone na rozwinięcie trichotillomanii.
Nierównowaga w niektórych neuroprzekaźnikach – serotonina, dopamina, glutaminian również są wskazywane jako potencjalne czynniki w rozwoju trichotillomani. Te neuroprzekaźniki odgrywają rolę w regulacji nastroju, kontroli impulsów i powtarzających się zachowań. Poza tym trichotillomania często jest też związana z ukrytymi problemami psychologicznymi – stres, lęk, depresja. Wyrywanie włosów może być pewnego rodzaju mechanizmem radzenia sobie lub sposobem na złagodzenie nieprzyjemnych emocji czy trudnych myśli.
Jak leczyć trichotillomanię?
Trichotillomania leczona jest zwykle poprzez wdrożenie terapii psychoedukacyjnej, behawioralnej, farmakoterapii czy wsparcia społecznego. Leczenie koncentruje się na identyfikacji myśli, emocji i zachowań związanych z wyrywaniem włosów, a także wyuczeniu zdrowszych strategii radzenia sobie i reakcji na niepożądane impulsy. W ramach terapii poznawczo-behawioralnej stosuje się techniki, które obejmują świadomość ciała, metody relaksacyjne, śledzenie nawyków czy zmiany w otoczeniu.
W niektórych przypadkach lekarz może też zlecić stosowanie leków, aby zmniejszyć objawy związane z trichotillomanią i wspomóc leczenie współistniejących zaburzeń depresyjnych lub lękowych. Udział w grupach wsparcia dla osób z trichotillomanią może być z kolei pomocny w zapewnieniu pomocy emocjonalnej, wymianie doświadczeń i strategii radzenia sobie.
W Klinice OT.CO oferujemy wiele skutecznych technik diagnostyki, profilaktyki oraz leczenia trichotillomanii. W ramach licznych konsultacji jesteśmy w stanie określić źródło problemu i dobrać odpowiednią terapię.
