Na Twojej skórze pojawiły się nieestetyczne pęcherze? Martwisz się pochodzeniem swoich zmian skórnych? Nie zwlekaj z wizytą u lekarza dermatologa, który postawi prawidłową diagnozę oraz rozpocznie właściwe leczenie, aby pozbyć się tego przykrego problemu, ot co.
Pemfigoid pęcherzowy
Pemfigoid pęcherzowy to przewlekła choroba skórna o podłożu autoimmunologicznym, której objawem są duże i napięte pęcherze zawierające treść surowiczą lub krwistą, zlokalizowane na podłożu rumieniowo-obrzękowym lub na skórze niezmienionej chorobowo.
Pęcherze mogą również pojawiać się na błonach śluzowych jamy ustnej. Jako przyczynę choroby podaje się występowanie w surowicy krwi chorego swoistych autoprzeciwciał skierowanych przeciwko antygenom błony podstawnej, która łączy warstwę skóry właściwej z naskórkiem.
Pemfigoid często pojawia się po 65 roku życia i jedynie sporadycznie dotyczy dzieci.
Przyczyny pemfigoidu pęcherzowego
Czynniki wywołujące niemowlęcy i dziecięcy pemfigoid pęcherzowy nie są do końca znane. Przyczyny mogą obejmować choroby autoimmunologiczne w niemowlęctwie, niektóre leki, w tym furosemid, ACE-inhibitory, penicylinę, chinolony, cefalosporyny czy niesteroidowe leki przeciwzapalne. Zazwyczaj po odstawieniu preparatu obserwuje się ustąpienie uciążliwych objawów.
Zmiany skórne mogą być również wywołane promieniowaniem UV, a także mogą stanowić konsekwencję innych chorób autoimmunologicznych, takich jak cukrzyca, łuszczyca, liszaj płaski czy pęcherzyca.
W jaki sposób ustala się diagnozę?
Rozpoznanie pemfigoidu pęcherzowego opiera się na zidentyfikowaniu na skórze charakterystycznych, napiętych pęcherzy oraz wykwitów obrzękowych i rumieniowych. Podstawą diagnozy i złotym standardem jest jednak badanie histologiczne przeprowadzone z wycinka skóry wraz z testami immunologicznymi z surowicy. Mają one na celu wykrycie krążących autoprzeciwciał.
Pemfigoid pęcherzowy – diagnostyka różnicowa
Schorzenie należy różnicować z innymi patologicznymi stanami dermatologicznymi o podobnych objawach, w tym z chorobą pęcherzową, toczniem rumieniowatym układowym (odmiana pęcherzowa), opryszczkowym zapaleniem skóry, infekcją HSV oraz różnorodnymi chorobami wieku dziecięcego, które są związane z pojawianiem się pęcherzy.
Warto także mieć na uwadze kontaktowe zapalenie skóry z podrażnienia, różne rodzaje liszaja, pieluszkowe nadżerkowe zapalenie skóry Jacqueta oraz przewlekłe zakażenie HSV.
Diagnostyka i leczenie pemfigoidu w Warszawie, czy warto?
Wskazania
Jeśli na Twojej skórze pojawiły się:
- napięte pęcherze surowicze lub krwiste o różnej wielkości i podłożu rumieniowo-obrzękowym, pokrzywkowym lub niezmienionym chorobowo,
- pęcherze o wianuszkowatym układzie na tułowiu,
- pęcherze w zgięciach kończyn,
- pęcherze na błonie śluzowej jamy ustnej,
a także, jeśli zmianom tym towarzyszy świąd i pieczenie, to niezwłocznie należy udać się na konsultację z lekarzem dermatologiem.
Przeciwwskazania
Przeciwwskazania do leczenia pemfigoidu pęcherzowego obejmują przede wszystkim nadwrażliwość na substancje czynne i pomocnicze obecne w lekach. Środki immunosupresyjne i kortykosteroidy mogą powodować reakcje alergiczne.
W przypadku występowania ciężkich chorób przewlekłych, w tym niewydolności nerek, chorób wątroby, niewyrównanej cukrzycy, niedoborów odporności, konieczne jest dokładne monitorowanie pacjenta i odpowiednie dostosowanie leczenia i dawek leków. Niektóre preparaty stosowane w terapii pemfigoidu pęcherzowego mogą być przeciwwskazane w ciąży i podczas karmienia piersią ze względu na potencjalne ryzyko dla płodu lub noworodka, co należy uwzględnić podczas wywiadu klinicznego z lekarzem.
Przebieg leczenia
Podczas konsultacji lekarskiej specjalista dokładnie obejrzy pęcherze na Twojej skórze oraz przeprowadzi z Tobą szczegółowy wywiad lekarski. Ważnym elementem diagnozy jest pobranie materiału do badania histopatologicznego oraz badanie surowicy krwi w celu wykrycia swoistych dla pemfigoidu autoprzeciwciał.
Leczenie polega na przerwaniu i zdezynfekowaniu pęcherzy w gabinecie zabiegowym oraz zastosowaniu na zmienione miejsca maści zawierającej glikokortykosteroidy. Uzupełnieniem terapii jest doustne przyjmowanie leków zawierających glikokortykosteroidy, leków immunosupresyjnych i antybiotyków.
Efekty leczenia
W wyniku leczenia możliwa jest całkowita remisja zmian skórnych, jednak przebieg choroby zwykle ma charakter przewlekły i nawrotowy. Po zakończeniu terapii należy pamiętać o regularnych wizytach kontrolnych u lekarza dermatologa oraz o unikaniu promieni słonecznych i innych czynników, które zaostrzały objawy choroby.
Schorzenia autoimmunologiczne skóry to problem, z którym należy bezzwłocznie zgłosić się do doświadczonego lekarza. Daj sobie szansę na złagodzenie objawów oraz powrót do normalnego życia, ot co.
Zacznij swoją przemianę dziś! Skontaktuj się z nami, aby umówić konsultację. Odkryj, jak możemy pomóc Ci osiągnąć wymarzony wygląd.
Umów się na konsultację
