Bezdech senny to zaburzenie snu, które objawia się krótkotrwałymi epizodami zatrzymania lub spłycenia oddechu. Epizod bezdechu trwa powyżej 10 sekund i może powtarzać się kilkakrotnie podczas każdej godziny snu. Choroba powoduje przejściowe niedotlenienie tkanek i znacznie obniża jakość życia. Pacjenci z tym problemem borykają się z chronicznym zmęczeniem, obniżoną koncentracją, pogorszoną kondycją, negatywnym samopoczuciem, a nawet nadciśnieniem tętniczym. Co więcej, zaburzenie utrudnia spokojny sen także domownikom, a sam chory chrapie i często wybudza się w nocy. Dlatego też tak ważna jest prawidłowa diagnostyka problemu i wdrożenie efektywnego leczenia.
Obturacyjny bezdech senny najczęściej dotyka mężczyzn po 40 r.ż. oraz kobiet w okresie menopauzalnym (50 r.ż.). Do czynników ryzyka rozwoju zalicza się stres, duży obwód szyi, otyłość brzuszną, przerośnięte migdałki, krzywą przegrodę nosa, a także inne stany, które przyczyniają się do zmniejszenia drożności układu oddechowego. Co więcej, choroby tarczy także zwiększają ryzyko rozwoju choroby.
Z czego wynika bezdech senny? Przyczyny
Bezdech senny może wynikać z różnych przyczyn. Warto jednak pamiętać, że niektóre osoby mogą być predysponowane do występowania tego zaburzenia bez wyraźnych czynników ryzyka. Często bezdech senny jest spowodowany następującymi stanami:
nadwaga i otyłość – dodatkowa tkanka tłuszczowa wokół szyi zwęża drogi oddechowe,
problemy neurologiczne – dysfunkcja sygnalizacji mózgu do mięśni oddechowych,
choroby przewlekłe – nadciśnienie tętnicze, cukrzyca, niewydolność serca,
styl życia – palenie papierosów, spożywanie alkoholu przed snem, który obniża napięcie mięśni gardła, co sprzyja chrapaniu i występowaniu epizodów niedotlenienia.
Bezdech senny objawia się przede wszystkim głośnym chrapaniem, przerywanym snem, nadmierną sennością w ciągu dnia, bólami głowy po przebudzeniu, a także problemami z koncentracją. Chorzy często doświadczają także porannych bólów głowy, zaburzeń emocjonalnych, wzmożoną potliwość, bólów w klatce piersiowej, suchości w ustach czy duszności.
Bezdech senny – leczenie
Dla zachowania dobrego samopoczucia psychofizycznego konieczne jest leczenie bezdechu sennego. Oprócz objawów zmęczenia, nieleczony bezdech często prowadzi do rozwinięcia się chorób serca, nadciśnienia tętniczego, refluksu czy cukrzycy. U osób z ciężką postacią bezdechu występuje także większe ryzyko zgonu spowodowanego nagłym zatrzymaniem akcji serca lub udarem.
Leczeniem choroby zajmuje się przede wszystkim laryngolog, który zleci odpowiednie badania i zabiegi mające na celu przywrócenie drożności nosa. Ważną kwestią jest prawidłowa diagnostyka różnicowa, a także określenie stopnia zaawansowania nieprawidłowości. Podstawowym i najdokładniejszym badaniem jest w tym przypadku polisomnografia, która ocenia różnorodne parametry zdrowotne podczas nocnego snu.
Leczenie polega także na zmianie stylu życia, która obejmuje redukcję masy ciała, wdrożenie regularnej aktywności fizycznej, zaprzestanie palenia papierosów i picia alkoholu oraz dbanie o właściwą higienę snu.
Diagnoza bezdechu sennego wymaga konsultacji z lekarzem i przeprowadzenia badań, takich jak:
Polisomnografia (badanie snu) – kompleksowe badanie przeprowadzane w laboratorium snu, które monitoruje aktywność mózgu, oddech, poziom tlenu we krwi, ruchy ciała i inne parametry podczas snu.
Domowe badanie snu – w niektórych przypadkach możliwe jest przeprowadzenie prostszej wersji polisomnografii w domu.
Ocena objawów – lekarz przeprowadza szczegółowy wywiad na temat objawów, stylu życia i nawyków snu.
Senność i wypadki – brak jakościowego snu może prowadzić do senności w ciągu dnia, zwiększając ryzyko wypadków, szczególnie podczas prowadzenia pojazdów.
