Skóra jest największym organem stanowiącym około 16% całkowitej masy ciała. Jest zbudowana z kilku warstw, z których najważniejszą jest naskórek. Dzięki niemu skóra może oddziaływać z otoczeniem, reagując na bodźce fizyczne i chemiczne oraz przetwarzając informacje sensoryczne. Naskórek pełni także funkcję ochronną, zawierając wyspecjalizowane komórki immunologiczne, które są rozmieszczone w całym tym narządzie, chroniąc organizm przed zagrożeniami zewnętrznymi.
Choroby autoimmunologiczne skóry to schorzenia zapalne, które najczęściej objawiają się wysypką, pęcherzami lub rumieniem na powierzchni skóry. Ich leczenie bywa trudne i długotrwałe, jednak właściwa oraz szybka diagnoza pomagają zminimalizować uciążliwe objawy dermatologiczne, ot co.
Do najpowszechniejszych chorób autoimmunologicznych skóry zaliczamy m.in. łuszczycę, atopowe zapalenie skóry, bielactwo, pęcherzycę, pęcherzowe oddzielanie się naskórka oraz łysienie plackowate. Dotykają osób w każdym wieku, bez względu na płeć i mogą współwystępować z innymi chorobami z tego kręgu. Patogeneza wielu chorób autoimmunologicznych wciąż nie jest w pełni jasna, natomiast wiadomo, że wiąże się z zaburzeniami mechanizmów układu immunologicznego.
Zazwyczaj układ immunologiczny rozpoznaje i niszczy komórki obce, takie jak wirusy czy bakterie. W sytuacji patologicznej organizm rozpoznaje własne tkanki (autoantygeny) jako obce i dąży do ich zniszczenia za pomocą autoreaktywnych limfocytów T pomocniczych. W tym przypadku choroba dotyka komórek naskórka i skóry właściwej. W efekcie dochodzi do wielu manifestacji skórnych, dotyczących różnych części ciała. Dużą rolę odgrywają również czynniki genetyczne, które zwiększają ryzyko rozwoju autoimmunologicznych chorób skóry. Cechą charakterystyczną jest także ostry lub przewlekły przebieg dolegliwości.
Z badań wynika, że większość chorób autoimmunologicznych występuje częściej u kobiet, a osoby, w których rodzinie występowały takie schorzenia, mają większe ryzyko zachorowania.
Objawy chorób autoimmunologicznych skóry mogą obejmować: zaczerwienienie, wysypkę, powstawanie pęcherzy i ran, łuszczenie się skóry, świąd i pieczenie, utratę włosów i odbarwienia skóry. Często symptomy mogą być mylone z innymi chorobami dermatologicznymi, dlatego ważna jest właściwa diagnoza oparta na badaniach klinicznych, laboratoryjnych i histopatologicznych.
Diagnostyka wymaga identyfikacji krążących autoprzeciwciał skórnych wraz z uwzględnieniem obrazu klinicznego pacjenta. W razie potrzeby lekarz zleca dodatkowe badania. Mimo że leczenie obejmuje zarówno postępowanie ogólne, czyli farmakoterapię (leki immunosupresyjne) oraz stosowanie miejscowe maści i kremów sterydowych hamujących stan zapalny, a także właściwą higienę, wiele chorób autoimmunologicznych ma tendencję do nawrotów. Ich objawy można jednak łagodzić. Postępowanie terapeutyczne musi być złożone i wymaga indywidualnego podejścia.
Zacznij swoją przemianę dziś! Skontaktuj się z nami, aby umówić konsultację. Odkryj, jak możemy pomóc Ci osiągnąć wymarzony wygląd.
Umów się na konsultację
